Dertien jaar bestuurslid, waarvan zeven als voorzitter. Wanneer ik zoiets van iemand anders hoor zeg ik altijd: “Nou, dan wordt het wel eens tijd om afscheid te nemen”. Immers: elke bestuursfunctie, en dan met name die van voorzitter, heeft een houdbaarheidsdatum en wanneer die is bereikt, liggen onmisbaarheidswaan en goedbedoeld doch imperiaal gedrag op de loer. Wanneer het echter om jezelf gaat, ligt dat natuurlijk wat moeilijker om te erkennen.
Nu wilde het geval dat ik in mei van dit jaar voorzitter ben geworden van het Koninklijk Zeeuwsch Genootschap der Wetenschappen, eigenaar van een groot aantal museumstukken waarvan er enkele in ons eigen muZEEum zijn tentoongesteld. Het wiel van Michiel de Ruyter is daarvan de bekendste. Vanwege de zakelijke relatie tussen het Genootschap (bruikleengever) en het muZEEum (bruikleennemer) heb ik in maart mijn functie als bestuurslid van de laatste al opgegeven en om het helemaal zuiver te houden nu dus ook het voorzitterschap van de Vriendenvereniging.
Met pijn in het hart, want ik heb de afgelopen jaren zeer veel plezier beleefd aan het samenwerken met iedereen die betrokken is bij het muZEEum en het Vlissings Gemeentearchief: zowel beroepskrachten als vrijwilligers. Bestuursvergaderingen waren altijd een feest, vooral omdat individuele belangen nooit een rol speelden en iedereen altijd bereid was om dingen op te pakken en tot een goed eind te brengen. De nieuwe voorzitter Marianne Kloosterboer-Dijkstra is hiervan een mooi voorbeeld: een van haar motivaties om mij op te volgen was dat zij vond dat ze wel wat meer kon doen voor de vereniging.
Helemaal afscheid nemen doe ik niet. Ik blijf graag de website onderhouden en ben uiteraard beschikbaar voor bijdragen in ons geweldige kwartaalblad Den Spiegel en voor lezingen over de geschiedenis van Vlissingen!